The American Cocker Spaniel (ACS) breed has a long and rich history with roots in Spain, England, and America, which is where the breed was developed into the vigorous and refined dog seen today. Like many modern-day Spaniels, the ACS descended from the original old Spaniel types of England, whose heritages can be further traced back to the Engleski koker španijel, štene. Štenci engelskog koker španijela stari 4.5 meseca. Uredno vakcinisani sa 3 doze, spremni za preuzimanje. Roditelji su izložbeni psi iz registrovane FCI odgajivačnice, testirani na genetski prenosive bolesti. Beograd/Borca. 60 €. 2. 24.10.2023. The Cockalier is a unique hybrid breed that combines the traits of the Cocker Spaniel and the Cavalier King Charles Spaniel. This crossbreed is known for its friendly nature, affectionate personality, and charming looks. The Cockalier breed originated from the United States and gained popularity as a designer breed that combines the best Cockers love people and are very devoted pets. It's a very people-oriented breed. Almost all Cockers love to be with people, and are usually happiest if they are right by the side of their owner. It's a very happy breed. You'll often hear Cockers referred to as "merry". The Cocker Spaniel’s coat can be silky, flat, or wavy and should be brushed weekly and trimmed every few months to keep tangles away. Black, black with tan points, parti-color, and ASCOB (any color other than black) are all acceptable coat colors. Though popular as house pets, they are an active sporting breed that needs regular exercise. Children - Both breeds are child friendly, but the Cavalier King Charles Spaniel is the most friendly between the breeds. Grooming - The Cavalier King Charles Spaniel is very easy to groom. The Cocker Spaniel has high grooming requirements. Barking - Both the Cavalier King Charles Spaniel and Cocker Spaniel are above average barkers. Naucz go normalnego chodzenia na smyczy, bez ciągnięcia - przyda się Wam. Psy powinny biegać dopiero po ukończeniu chyba roku, wcześniej można im zrobić krzywdę zbyt forsownym treningiem. A to, że gdzieś tam psisko miało w genach husky'ego jeszcze nie czyni z niego nadaktywnego potworka ;) Quote. 4. Otro de los aspectos fundamentales al momento de cuidar a un cocker spaniel es prestar atención a su largo y bonito pelaje, que deberás cuidar para mantenerlo en buen estado. Es importante Rinse and dry their hair thoroughly. During bath time, make sure that you rinse your dog’s coat meticulously to remove any residue from the hair products you use. After rinsing, dry your pooch using a soft towel and blow-dry at medium heat. The ways mentioned above are proven by many Cocker Spaniel owners. 16. They give you 12-15 years of joy, then break your heart. This is something that devoted cocker owners know all too well. The lifespan of a cocker spaniel is between 12-15 years in most cases. They provide their families with many years of companionship, love and affection. Cockers are also entertaining at times. x5MUbU. fot. Adobe Stock Spaniele to piękne i mądre psy, dlatego wielu ludzi decyduje się na przyjaciela właśnie tej rasy. Zanim piesek trafi do ciebie, poznaj dokładniej jego cechy i potrzeby. Na skróty: Historia rasy Wygląd i pielęgnacja Charakter i usposobienie Historia rasy - skąd się wziął cocker spaniel? Uważa się, że bezpośrednimi przodkami angielskiego cocker spaniela są dawne psy hiszpańskie wykorzystywane do polowania na małe ptactwo i do aportowania. Nazwa spaniel wywodzi się od francuskiego słowa espaigneul, oznaczającego psa hiszpańskiego. Rasę cocker spaniel po raz pierwszy zarejestrowano w księdze British Kennel Club w 1892 r., natomiast pierwszy samodzielny klub tej rasy powstał w 1902. W tym też roku ustalono po raz pierwszy wzorzec rasy. Na początku XX w. w Stanach Zjednoczonych zaczęto hodować amerykańską odmianę cocker spaniela – nieco mniejszą i o szczególnych walorach estetycznych. W 1946 r. American Kennel Club uznał oficjalnie angielskiego i amerykańskiego cocker spaniela za odrębne rasy psów. Wygląd i pielęgnacja cocker spaniela Angielski cocker spaniel to pies średniej wielkości. Przyjrzymy się bliżej jego cechom zewnętrznym. Budowa, wzrost i waga Spaniel mierzy średnio 38-43 cm, waży 11-16 kg. Ciało tych psów jest mocno zbudowane, krzepkie i silne, tułów opada lekko ku ogonowi. Spaniel ma kształtną mordkę i piękne, wielkie oczy. Uszy zwisające, osadzone po bokach głowy okryte są długim, jedwabistym włosem. To wszystko sprawia, że pies tej rasy przez całe życie wygląda jak wesoły szczeniaczek. Sierść i umaszczenie Sierść spaniela jest długa, powłóczysta, prosta i gładka; najkrótsza na głowie, nieco dłuższa na grzbiecie i tułowiu, na łapach bardzo gęsta. Według wzorca rasy nie może być falowana, kręcona ani sztywna. Sierść trzeba regularnie pielęgnować: pies wymaga kąpieli, szczotkowania oraz okresowego trymowania. Umaszczenie jest najczęściej jednokolorowe - złote, czarne lub czarne z podpalaniem, czekoladowe lub czekoladowe z podpalaniem, sobolowe lub kolorowe - biało-złote, biało-czarne, biało-czekoladowe, tricolour, blue-raon, orange roan, lemon roan, wątrobowe. Podatność na choroby Uszy, jak u wszystkich długouchych psów, podatne są na różnego rodzaju infekcje, dlatego należy je oczyszczać co tydzień. Zobacz więcej na temat pielęgnacji uszu spaniela! fot. Adobe Stock Jaki ma charakter i usposobienie? Cocker spaniel jest niezwykle żywym, energicznym i przyjacielskim psem o usposobieniu wiecznie młodego psiaka. Spaniele cechuje bardzo silne przywiązanie do właściciela i rodziny. Piesek jest z natury łagodny i uległy, czasami nawet ciapowaty, a nawet nieco infantylny. Wiele osób, zwłaszcza posiadających dzieci, postrzega jednak te cechy jako główne zalety tej rasy. Co ważne - należy dość wcześnie wdrożyć porządne szkolenie, w tym naukę dyscypliny i higieny. Ze względu na dużą wrażliwość psa, trzeba stosować łagodne metody nauczania. Rozpieszczony psiak staje się niezwykle uparty, niezdyscyplinowany i zaborczy. Przyswajanie nowych umiejętności idzie spanielowi dość sprawnie, choć daleko mu do collie czy owczarka niemieckiego. Do innych psów cockery są nastawione niezwykle przyjaźnie. Świetnie nadają się do miasta i mieszkania w bloku. Nie zajmują dużo miejsca, a do szczęścia wystarczy im codzienny, minimum godzinny spacer. Potencjalne problemy behawioralne Jak większości psów myśliwskich, spaniela łatwo rozpraszają zapachy z otoczenia, dlatego pies może mieć problemy z koncentracja podczas szkolenia, a spuszczony ze smyczy, nierzadko ucieka w siną dal za powziętym tropem. Ważne jest więc, by pies miał doskonale opanowane komendy "Do nogi" i "Zostań". Spaniele często oddają mocz, np. podczas głaskania lub witania - to znak uległości. Podstawą zdrowia i energii twojego psa jest odpowiednie żywienie. Do karmienia psów średniej wielkości jak spaniel, rekomendujemy wysokiej jakości karmy! Zobacz więcej na temat ras psów!Wielka encyklopedia ras psów - poznaj najważniejsze cechy przeszło 70 ras!Czy cocker spaniel jest inteligentnym psem? Przekonaj się! Pochodzenie Pochodzenie spanieli nie jest do końca wyjaśnione. Wiadomo, że wywodzą się z Hiszpanii, gdzie znane były już w XIV wieku i używane do polowania z sokołami. Uwiecznił je Chaucer w swoich "Opowieściach kanterberyjskich". W następnych wiekach rozpowszechniły się w całej Europie, wszystkie były do siebie podobne, różniły się jednak wielkością i typem, w zależności od tego, jakie cechy preferowali myśliwi w danym rejonie. Początkowo traktowano je jako jedną grupę, psy dzielono wyłącznie według masy, tj. powyżej i poniżej 13 kilogramów. Cięższe nazywano springing a lżejsze cocking spanielami. Z tej drugiej grupy wywodzi się cocker spaniel, nazwany później dla odróżnienia od spaniela amerykańskiego - angielskim. Pierwsze odnalezione przez kynologów wzmianki o psach do wypłaszania ptactwa pochodzą z początku VIII wieku, znajdują się w dziele "Lex Baiuvariorum" oraz w przepisach dotyczących polowań w Walii z roku 948. Zapiski o spanielach pojawiają się w XIV wieku, w dziełach "Livre de chasse" oraz "Wif of Bethe’s Proloque". Bardziej precyzyjne opisy przodków dzisiejszych cocker spanieli znaleźć mozna w książce autorstwa Julii Berners z 1486 roku pt. "Boke of St. Albans", oraz bardzo znanym dziele Dr Johannesa Caius’a "De canibus Britannicus" z roku 1570. Pół wieku później, w 1621 roku Gervase Markham po raz pierwszy opisał dwa rodzaje spanieli - lądowe i wodne. W XIX i XX wieku to bardzo intensywny okres w kształtowaniu różnych odmian spanieli. Powołany do życia w 1885 roku angielski Spaniel Club uznał je i zdecydował, by nadać im nazwy pochodzące od miejscowości, w których je wyhodowano np. Sussex Spaniel i Clumber Spaniel. W 1889 roku powstaje Sporting Spaniel Club, który zajmuje się problemem uzytkowości poszczególnych odmian i pogłębieniem ich wrodzonych predyspozycji. Brytyjscy kynolodzy wykonali wielką pracę, nie bez powodu uznano, że właśnie Anglia jest ojczyzną spaneli. Co sie tyczy cocker spaniela, jego nazwa pojawiła się oficjalnie po raz pierwszy w 1893 roku, w tym samym roku zarejestrowano pierwsze cockery w księgach rodowodowych Brytyjskiego Kennel Clubu. W 1902 roku powstał klub rasy a cocker spaniel angielski doczekał sie pierwszego wzorca, który w niezmienionym kształcie przetrwał do dziś. Później, kiedy cocker spaniel dotarł do Stanów Zjednoczonych, gdzie przeszedł gruntowną metamorfozę, dla odróżnienia dodano im przymiotniki: angielski i amerykański. Ch. Craigden First Lady i jej wnuk FTCH Craigden Consolation, 1928 Popularność cocker spaniela angielskiego stale rosła, aż w latach trzydziestych ubiegłego wieku stał się w swojej ojczyźnie psem i utrzymał sie na tej pozycji przez następne dwadzieścia lat. Także w innych krajach stawał się coraz bardziej popularny. Nic więc dziwnego, że psy tej rasy dotarły również na kontynent amerykański, gdzie powoli, ale bardzo zauważalnie zaczęły sie zmieniać. Ponieważ przez cały czas przybywały do Stanów cockery angielskie, które potem kojarzono z cockerami w typie amerykańskim, kynolodzy uznali, że łączenie tych dwóch, już znacznie różniących się typów psów jest szkodliwe. Pierwszy zareagował brytyjski Kennel Club, który w 1940 roku dokonał oficjalnego podziału cockera na cocker spaniela angielskiego i cocker spaniela amerykańskiego. Wkrótce potem, w 1946 roku amerykański Kennel Club zrobił to samo i od tej pory mamy dwa cockery, hodowane w czystości rasy. Bardzo ważnym momentem w historii spanieli był rok 1980, kiedy to brytyjski Kennel Club postanowił uporządkować nazewnictwo i dokonał oficjalnego rozróżnienia poszczególnych odmian spaniela, z których osiem zachowało się do dnia dzisiejszego. Są to: cocker spaniel angielski, cocker spaniel amerykański, sussex spaniel, field spaniel, clumber spaniel, angielski springer spaniel, walijski springer spaniel oraz irlandzki spaniel dowodny. Szczególną popularnością cockery angielskie cieszyły się w Walii i południowej Anglii. Pojawienie się oprócz maści czarnej nowych ubarwień takich jak marmurkowa, czarno-biała i ruda, spowodowało gwałtowny wzrost zainteresowania rasą, nie tylko w Anglii, ale również na całym świecie. W 1993 roku, po Europejskim Kongresie Spaniela w Nothingham oficjalnie uznano kolor sobolowy. W Polsce cocker spaniele pojawiły się po I wojnie światowej, pierwsze zapisy w księgach hodowlanych tej rasy pochodzą z 1924 roku. Największą popularność rasa osiągnęła tuż przed II wojną światową , kiedy to psy ze słynnej angielskiej hodowli Of Ware aż sześciokrotnie zdobyły tytuł Best In Show na słynnej wystawie Crufta w Londynie. Obecnie ze wszystkich rodzajów spanieli najbardziej popularny na świecie jest nadal cocker spaniel angielski, tylko w Stanach Zjednoczonych, czemu trudno sę dziwić, zdecydowanie przeważają cockery amerykańskie. BEST LOVELY BOY "NEGRO" Złota Grota. Wygląd Cocker spaniel angielski jest niewielkiego wzrostu, niezwykle eleganckim psem, o kwadratowej sylwetce, mocnym kośćcu i zwartej budowie. Robi wrażenie małego atlety, ale bez cienia ociężałości. Grzbiet mocny, delikatnie opadający od lędźwi do nasady ogona. Klatka piersiowa głeboka, dobrze ożebrowana, lędźwie krótkie i szerokie, zad zaokrąglony. Ogon osadzony trochę poniżej linii grzbietu, nieznacznie zakrzywiony, sięgający stawu skokowego. Mocny u nasady, zwężający się ku końcowi, dobrze owłosiony. Żywy w ruchu, noszony poziomo, nigdy powyżej linii grzbietu i nigdy nieśmiało podwinięty. Kończyny proste, o mocnym kośćcu, tylne dobrze kątowane. Łapy zwarte, kocie, z solidnymi, grubymi opuszkami. Chód ze swobodnym, dużym wykrokiem. Najbardziej charakterystyczna jest osadzona na średniej długości szyi, doskonale i harmonijnie łącząca się z tułowiem, czysto wyrzeźbiona głowa. Stop wyraźny, umiejscowiony w połowie między wierzchołkiem nosa a guzem potylicznym. Kufa kwadratowa, z regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym. Oczy ciemnobrązowe lub brązowe, harmonizujące z umaszczeniem, bystre i wyraziste. Powieki przylegające. Uszy długie, nisko osadzone na linii oczu. Wyciągnięte do przodu sięgają krawędzią do wierzchołka nosa. Dobrze pokryte długim, prostym i jedwabistym włosem. To one tworzą ten niepowtarzalny wyraz cockera z pełnym uczucia i prośby spojrzeniem, które weszło do codziennego języka jako „spojrzenie spaniela”. Wysokość w kłębie: psy 39-41 cm, suki 38-39 cm. Masa ciała: 13,0 -14,5 kg. EYRE FERA Z Nafty i MALAGA Spanish Eyes (matka i córka) Charakter, usposobienie Cocker spaniel angielski jest mocnym, wysportowanym, pełnym energii i radości psem. Potrafi całym ciałem okazywać radość i bez przerwy machać ogonem, nie tylko podczas zabawy, ale również wtedy, kiedy pracuje. Do dziś pozostał cenionym psem myśliwskim, używanym w roli płochacza do wypłaszania i przynoszenia drobnej zwierzyny. Nadaje się do polowania zarówno w terenie suchym, jak i w wodzie, uwielbia buszować w gęstych zaroślach, podrywać ptactwo do lotu i wypędzać drobną zwierzynę na otwarty teren. Choć obecnie używa się go do tego celu niezmiernie rzadko, zachował instynkt myśliwski i podczas spacerów za miastem zdarza mu się pogonić stado statecznie spacerujących kur. Uwielbia pływać i aportować z wody i na lądzie. Ze względu na doskonały, myśliwski węch jest czasem wykorzystywany do wykrywania narkotyków i ładunków wybuchowych. MOON SILVER OVER Izomer Jest to pies o bardzo żywym temperamencie, potrzebuje dużo ruchu, a że jak każdy pies myśliwski na spacerze cały czas kontroluje teren w poszukiwaniu ciekawych tropów, musi być bardzo wcześnie nauczony posłuszeństwa. Jest inteligentny, lubi się uczyć i jeśli ma spokojnego, ale bardzo konsekwentnego przewodnika na efekty nie trzeba długo czekać. Angielski cocker spaniel to pies bardzo inteligentny, pojętny i łatwy do ułożenia. Jeśli jego przewodnik potrafi z nim nawiązać bliski emocjonalny kontakt, ten pies zrobi dla niego wszystko. Przemiły, niestrudzony towarzysz spacerów, zabaw i wycieczek, znakomicie sprawdzający się we wszystkich psich sportach. TIMUR Arginina, ELHONNEY Royal Antidotum, FANTAGHIRRO Royal Antidotum W latach siedemdziesiątych cockery stałe się niezwykle popularne, za ich hodowlę zabrali się pseudo hodowcy, którzy przystępują do działania zazwyczaj wtedy, kiedy rasa staje się modna, wchodzą na gotowe, hodują a właściwie produkują szczenięta szybko, byle jak, najczęściej w fatalnych warunkach, byle tanio. Bez troski o zdrowie i charakter. Do hodowli wykorzystywali psy o niezrównoważonym charakterze. Spowodowało to wzrost osobników nadmiernie pobudliwych a nawet agresywnych. Trzeba było wielu lat, żeby wyeliminować je z hodowli i naprawić nadszarpniętą opinię tej rasy. Angielskie cockery to wspaniałe psy rodzinne i do towarzystwa, bardzo miłe, przywiązane i bez reszty oddane swojemu panu. Dzisiejsze spaniele pochodzące z dobrych hodowli mają doskonałą psychikę i nie przejawiają nieuzasadnionej agresji, czego nadal nie można powiedzieć o psach o niewiadomym pochodzeniu, rozmnażanych bez jakiejkolwiek kontroli i sprzedawanych anonimowo przez internet i na targowiskach. Kupujmy więc psa w dobrej hodowli, żeby uniknąć problemów i rozczarowań. Psy z hodowli Perfect Partner FCI ze swoją małą właścicielką Szata Cocker spaniel ma płasko przylegającą, jedwabista szatę. Włos na głowie jest gładki, krótki i delikatny, na tułowiu średniej długości jedwabisty w dotyku, gładki lub lekko pofalowany. Na nogach i spodzie tułowia długi, ale nie przesadnie obfity, żeby nie przeszkadzał psu w polowaniu. Uszy porośnięte dość długim jedwabistym, najczęściej lekko falowanym włosem, ale nigdy kręconym, są największą ozdobą cockera i dlatego wymagają szczególnej dbałości. Niestety pies nie zdaje sobie z tego sprawy i jako urodzony tropowiec, biega z nosem przy ziemi, ciągnąc je po pełnym liści i gałęzi podłożu. dobre żywienie znakomicie wpływa na jakość sierści Umaszczenie Pod względem umaszczenia angielskie cocker spaniele dzielą się na 4 grupy: jednolite - czarne, rude, złote, czekoladowe, czarne podpalane, czekoladowe podpalane. Bez bieli z wyjątkiem niewielkiej plamki na piersi dwubarwne - biało-czarne, biało-pomarańczowe, biało-czekoladowe, biało-cytrynowe, z nakrapianiem lub bez. trójbarwne - biało czarne i biało czekoladowe z podpalaniem przesiane - niebieskie, pomarańczowe, cytrynowe, czekoladowe, niebieskie z podpalaniem, czekoladowe z podpalaniem. Sierść cockera wymaga bardzo starannej pielęgnacji. Po każdym powrocie ze spaceru trzeba ją dokładnie wyszczotkować i usunąć z niej wszystkie wczepione na spacerze gałązki i liście. Jeśli pies ma być wystawiany musi być odpowiednio trymowany. Jest to wielka sztuka i niewiele osób potrafi to dobrze zrobić. Więcej na temat pielęgnacji szaty cocker spaniela angielskiego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj Ch Pl, Us, Ml Ch ALMOND CHOCOLATE Dermott i Ch Pl, Ml Ch Asklepyos IRINA Zdrowie Cocker spaniel angielski cieszy się na ogół dobrym zdrowiem, dożywa średnio 10-14 lat. Jak każda rasa, ma skłonność do niektórych chorób, przede wszystkim oczu i uszu. Bardzo długie, źle wentylowane uszy wymagają regularnej kontroli, po każdym spacerze należy sprawdzić czy nie ma w nich gałązek lub kłosków, które mogłyby spowodować stany zapalne. Jeśli chodzi o oczy, zdarza się postępujący zanik siatkówki tzw. PRA, która pojawia się w różnym wieku i nieuchronnie prowadzi do ślepoty. Podobnie jak u wielu innych ras, również u cockerów występują inne choroby dziedziczne, z których najpoważniejsza jest FN - Familial Nephropathy, śmiertelna choroba nerek atakująca młode osobniki. Zarówno w przypadku PRA jak i FN istnieje możliwość zrobienia testów genetycznych na nosicielstwo. Wystarczy, że jeden z rodziców jest CLEAR, czyli nie niesie chorobotwórczego genu, aby potomstwo było wolne od tych chorób. Do kogo pasuje ten pies ? FOR MARGARET Black Petrs, DON JUAN Margaret’s Pride, CZ DAHLIA Black Petrs Cocker spaniel to pies nadzwyczaj łagodny, przyjazny i bardzo przywiązany do swoich właścicieli. Ma ogromna ilość energii, wymaga w związku z tym bardzo dużo ruchu. Nie wystarczy spacer ulicami miasta na krótkiej smyczy, bo cocker to pies myśliwski, który potrzebuje porządnego wybiegania, najlepiej połączonego ze szkoleniem i różnymi ćwiczeniami. Najlepiej, jeśli jest to wspólna zabawa, taka jak chociażby rzucanie patyka lub piłeczki, które pies może w nieskończoność aportować. Kiedy po pełnym atrakcji spacerze wraca do domu staje się spokojnym kanapowcem. Wystarczy jednak po pięciu minutach wziąć smycz do ręki, żeby nasz przyjaciel zameldował się natychmiast gotowy do wyjścia. Osoba, która rozważa kupno cockera musi się liczyć z koniecznością przynajmniej jednego godzinnego spaceru dziennie, odpowiedniego ułożenia psa i nauczenia go wykonywania podstawowych komend, bo to jest podstawą do zbudowania właściwych relacji między nim i jego opiekunem. Zasada pracy z cocker spanielem jest taka: trzeba najpierw zaprzyjaźnić się z psem i zdobyć jego zaufanie a następnie rozpocząć naukę, bo wtedy pies zrobi wszystko, żeby jego przewodnik był z niego zadowolony. Jest to pies bardzo przyjacielski, który poświęcony mu czas i uwagę potrafi docenić. Bardzo lubi się uczyć, dobrze prowadzony, chwalony i nagradzany nie będzie się buntował i sprawi swoim właścicielom naprawdę dużo radości. SUPERB AS EXIGE Xilander Cocker spaniel może mieszkać w mieście i na wsi, w domu z ogrodem i w bloku. Na spacerze rozsadza go energia, natomiast w mieszkaniu jest spokojny, najchętniej lokuje się w pobliżu swojego pana i doskonale wtapia się w rytm życia rodziny. Bardzo lubi żyć w grupie, otoczony ludźmi i psami. Jest przyjazny, łagodny, nie próbuje rządzić i nie wszczyna awantur. Na spacerze zachowuje się spokojnie, nie wdaje się w utarczki z innymi psami. W przeciwieństwie do wielu psów myśliwskich nie pędzi przed siebie, kiedy złapie jakiś ciekawy trop, tylko trzyma się blisko swojego opiekuna. Najlepiej czuje się w towarzystwie swojej rodziny i nie powinien zbyt długo pozostawać sam, jest to pies który źle znosi odosobnienie, znudzony może spowodować w mieszkaniu znaczne szkody. Nie jest to pies dla osób dużo przebywających poza domem i mocno zapracowanych. Wymaga bliskości człowieka, wczesnej socjalizacji i szkolenia. Właściciel musi mieć pewność, że pies spuszczony ze smyczy wróci na zawołanie i nie trzeba go będzie szukać po całej okolicy. Natomiast dobrze wychowany i wybiegany cocker jest jedną wielką radością, jest to pies przemiły, pogodny, wielki pieszczoch i doskonały towarzysz dla dzieci, które oczywiście trzeba nauczyć jak postępować z psem. Ch. Pl. FIGARO Blue Valley of Dogs Z natury jest wesoły, łagodny i niehałaśliwy. W mieszkaniu zajmuje niewiele miejsca. Jest bardzo czujny, zasygnalizuje każdy podejrzany odgłos, ale nie oczekujmy, że będzie psem stróżującym ani tym bardziej obronnym. Doskonale znosi podróże, lubi jazdę samochodem, zwłaszcza jeśli u celu jest las i jezioro, bo cocker to wspaniały i zapalony pływak. Doskonale nadaje się do psich sportów: marszu, biegów, agility. Ch. Pl., Mł. Ch. Pl. KOH-I-NOOR Izomer Dla równowagi jest jeden duży problem: cocker wymaga bardzo starannej i systematycznej pielęgnacji, nawet wtedy, kiedy nie jest wystawiany, w przeciwnym razie jego sierść będzie się plątała i filcowała. Na dodatek utrzymanie jego sierści w nienagannym stanie wcale nie jest łatwe, a już przygotowanie psa do wystawy jest prawdziwą sztuką. Trzeba więc albo samemu się tego nauczyć, albo zajmowanie się sierścią powierzyć profesjonalnemu fryzjerowi co jest znacznie wygodniejsze ale i droższe, bo potrzebne jest odpowiednie strzyżenie i trymowanie. Mimo wszystko warto, bo cocker spaniel angielski to jeden z piękniejszych i bardzo eleganckich psów, oczywiście wtedy, gdy jest zadbany. Interchampion PL, LT Champion BLACK MAGIC WOMEN Ricci Club Zalety i wady + przyjacielski i wesoły + przywiązany do właściciela + inteligentny, łatwo się uczy + doskonały towarzysz wycieczek i spacerów + przyjazny i mało hałaśliwy + tolerancyjny wobec innych psów - wymaga pracochłonnej pielęgnacji - źle znosi samotność - bywa skłonny do dominacji - czasem trafiają się osobniki nadpobudliwe Jak znaleźć dobrą hodowlę ? Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 5/ COCKER SPANIEL ANGIELSKI (English Cocker Spaniel) Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Data publikacji obowiązującego wzorca: Użytkowanie: Płochacz. Klasyfikacja FCI: Grupa 8 - Aportery, płochacze i psy dowodne. Sekcja 2 - Płochacze Podlega próbom pracy. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Cocker spaniele wyodrębnione zostały spośród field i springer spanieli wkrótce po utworzeniu Kennel Klubu w roku 1873. Podobnie jak w przypadku innych psów myśliwskich obserwuje się dzisiaj różnice między psami pracującymi i wystawowymi, te ostatnie są cięższe i bardziej krępej budowy. WYGLĄD OGÓLNY: Wesoły, mocnej budowy pies myśliwski, harmonijny, zwarty. Odległość od kłębu do podłoża wynosi w przybliżeniu tyle samo co od kłębu do nasady ogona. WAZNE PROPORCJE: Odległość od kłębu do podłoża wynosi w przybliżeniu tyle samo co od kłębu do nasady ogona. ZACHOWANIE - TEMPERAMENT: Typowy, żwawy ruch i zawsze wesoło noszony ogon obrazuje radosny charakter psa, szczególnie, kiedy pracuje. Łagodny i przywiązany, pełen życia i wigoru. GŁOWA: Mózgoczaszka: Czaszka: Dobrze rozwinięta, czysto wyrzeźbiona, ani zbyt delikatna, ani zbyt mocna. Stop: Wyraźny, umiejscowiony w połowie pomiędzy wierzchołkiem nosa a guzem potylicznym. Trzewioczaszka: Nos: Wystarczająco szeroki do dobrej pracy. Kufa: Kwadratowa. Szczęki/uzębienie: Silne, z idealnym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tzn. siekacze górne przykrywają siekacze dolne i stykają się z nimi ściśle oraz są prawidłowo osadzone w szczękach. Policzki: Nie wydatne. Oczy: Pełne, ale nie wyłupiaste. Ciemnobrązowe lub brązowe, nigdy jasne, w przypadku umaszczenia czekoladowego, czekoladowego z przesianiem i czekoladowo-białego, ciemnoorzechowe, harmonizujące z umaszczeniem; inteligentne i łagodne w wyrazie, a zarazem czujne, bystre i wesołe; powieki przylegające. Uszy: Płatowate, osadzone nisko - na poziomie linii oczu. Wyciągnięte do przodu sięgają krawędzią do wierzchołka nosa. Dobrze pokryte długim, prostym i jedwabistym włosem. SZYJA: Średniej długości, umięśniona. Osadzona w dobrze kątowanych łopatkach. Bez podgardla. TUŁÓW: Mocny, zwarty. Grzbiet: Mocny, poziomy, delikatnie opadający od lędźwi do nasady ogona. Lędźwie: Krótkie i szerokie. Klatka piersiowa: Dobrze rozwinięta, głęboka; widziana od przodu ani zbyt szeroka, ani zbyt wąska. Żebra dobrze wysklepione. OGON: Osadzony nieco poniżej linii grzbietu. W ruchu wesoło noszony w poziomie, nigdy uniesiony do góry. Dawniej zwyczajowo obcięty (kopiowany). Niekopiowany: Nieznacznie zakrzywiony, umiarkowanej długości, proporcjonalny, stwarzający ogólną harmonię; sięgający stawu skokowego. Mocny u nasady, zwężający się ku końcowi; dobrze owłosiony (z "piórem") odpowiednio do całości owłosienia. Żywy w ruchu, noszony poziomo, nigdy powyżej linii grzbietu i nigdy nieśmiało podwinięty. KOŃCZYNY: Kończyny przednie: Kończyny o mocnym kośćcu, proste, odpowiednio krótkie ze względu na ich siłę. Nie za krótkie, by przeszkadzały w ogromnym wysiłku, jaki jest wymagany od tego wspaniałego psa myśliwskiego. Łopatki: Ukośnie ustawione, lekkie. Kończyny tylne: Zad: szeroki, dobrze zaokrąglony, dobrze umięśniony. Mocny kościec. Stawy kolanowe: Dobrze kątowane. Stawy skokowe: Śródstopia krótkie poniżej stawu skokowego, dające dobrą siłę napędową. Łapy: Zwarte, z grubymi opuszkami, kocie CHÓD: Swobodny, z dobrym wykrokiem. OKRYWA WŁOSOWA: Włos: Gładki, jedwabisty, nigdy szorstki czy falisty, niezbyt obfity, nigdy kręcony. Dobrze owłosione kończyny przednie, tułów oraz kończyny tylne powyżej stawów skokowych. Umaszczenie: Jednolite: czarne, rude, złote, czekoladowe, czarne podpalane, czekoladowe podpalane. Bez bieli z wyjątkiem niewielkiej plamki na piersi. Dwubarwne: biało-czarne, biało-pomarańczowe, biało-czekoladowe, biało-cytrynowe, z nakrapianiem lub bez. Trójbarwne: biało-czarne i biało-czekoladowe z podpalaniem Przesiane: niebieskie, pomarańczowe, cytrynowe, czekoladowe, niebieskie z podpalaniem, czekoladowe z podpalaniem. WZROST I WAGA: Wysokość w przybliżeniu: psy 39 - 41 cm, suki 38 - 39 cm Waga w przybliżeniu: 13,0 - 14,5 kg WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane, jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był przeznaczony. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: - Agresja lub wyraźna lękliwość - Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane. UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym. Źródło: Odpowiedzi xAnia95x odpowiedział(a) o 21:19 Jeden szczeniak moze byc spaniela drugi kundelkolejny moze miec ogon kundla a klowe spaniela ;pmoga byc pomieszane ;] migella odpowiedział(a) o 21:20 nie wiadomo :D okaże się po urodzeniu ;p blocked odpowiedział(a) o 21:21 Będzie mieszany . Będzi znacznie przypominał Coker Spaniela ale będzie się różnił .Napewno bd ładny ! ;] w miocie będą takie i takie. ja miałam kiedyś szczeniaczki krzyżówki spaniela i mieszańca i tylko jeden z siedmiu wyglądał jak prawdziwy spaniel :) bendzie zmieszany bo powino sie puszczać psy z tej samej rasy tylko bojak dasz do jakiejsi inej rasy to bendzie zmieszany dobrze ci radze z tej samej rasy musi byc pies No własnie on jest podobny do cokera, tylko martwi mnie to , ze ma szorstką sierść... BlackCat odpowiedział(a) o 21:36 Lepiej nie kupować takiego psa bądź nie kojarzyć takich psów. Tym sposobem wspierasz psełdohodowle. A psiaki mogą być różna. W dużej mierze zależy to od przodków. Kor@@@ odpowiedział(a) o 00:30 Zależy jaki był kundel, czy podobny, czy zupełnie inny. Trudno przewidzieć czy w szczeniaku będzie więcej z kundla czy ze spaniela... Nie szkoda Ci rozmnażać spaniela z kundlem? blocked odpowiedział(a) o 09:04 Spaniel zmieszany z kundlem to będzie będzie wyglądał jak cocker chyba,że będzie pomieszany z kundlem podobnym do czysty nie będzie. ciaudzia odpowiedział(a) o 09:05 jeśli cocker to sunia to szczeniaki będą cockerami tylko mogą mieć troche inną sierść . lub z innymi oznakami czy białe plamki. mika1999 odpowiedział(a) o 14:09 Przepraszam jak możesz to robic czy nie dośc psów jest w okropnych schroniskach przez CIEBIE te psy w schronisku nie znajdom domu bo powiedzmy urodzi się 6 to 6 szczeniaków schronisku będzie musiało tam nadal byc bo jak byś nie kojarzyła tych psów i nie urodziły się to 6 szczeniaków ze schroniska mogły by byc adaptowane CZEMU TO ZROBIŁAŚ? Aby je sprzedac ? Mogłaś ich nie kojarzyc i nie dopuścic do tego żal mi ciebie. blocked odpowiedział(a) o 20:54 Ja aktualnie mam takiego i jego przypadku matką była cocker spanielka, a ojciec kundlem. Jest podobny i do niej i do niego. Zależy też jak wyglądał kundel. Mój jest trochę wyższy od normalnego cockera i wabi się Odie :) Ja również się nad tym pytaniem zastanawiam ,ponieważ moja znajoma dostała rasową suczke cocker spanielke ,a szczenną z kundlem i nie wiemy czy szczeniaki będą takie same jak matka , takie same jak ojciec, ale oba psy są koloru jasno brązowego Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Historia rasy jest dość złożona, a zarazem nie do końca jednoznaczna. Wielu kynologów uważa, że praktyka hodowli, a zwłaszcza użytkowanie spanieli w amerykańskim łowiectwie przyczyniło się do pewnej miniaturyzacji egzemplarzy. Mniejszy pies lepiej był przystosowany do siedzenia w siodle przed jeźdźcem. Niewątpliwie mamy do czynienia z najmłodszym psem z rodziny spanieli a zarazem najmniejszym (pies 38,1 cm, suka 35,6 cm). Wyhodowany w drodze selekcji z cocker spanieli angielskich. Znacznie różni się od przedstawicieli rasy wyjściowej. Z amerykańskim spanielem kojarzy się pewien paradoks. Podkreślenie, że jest to najmniejszy ze spanieli myśliwskich pozostaje niejako w opozycji do bujnej szaty. Jej obfitość, zwłaszcza w dolnych partiach, w warunkach niewielkiego wzrostu zwierzęcia, znacząco może utrudniać sprawne poruszanie się w wysokich trawach, zaroślach czy na mokradłach. Tym samym ten miły i ładny piesek domowy o długich i obficie owłosionych uszach nadaje się bardziej do prezentacji na wystawach niż do „bobrowania" w łozach i chaszczach... Niezależnie, wypada odnotować - cocker spaniel amerykański pierwotnie był używany w łowiectwie jako płochacz. Od 1924 roku brał udział w field trialsach organizowanych przez Cocker Spaniel Club. Z rozwojem rasy kojarzone są pewne „ różnice geograficzne". W rolniczych, południowych stanach USA preferowano mniejsze spaniele (do 40 cm), w środkowych Ohio hodowano egzemplarze do 50cm, natomiast w północnych rejonach kraju występowały większe egzemplarze. W latach trzydziestych ubiegłego stulecia różnice pomiędzy przedstawicielami rasy przywożonymi z Anglii, a typem ukształtowanym już w Ameryce były tak duże, że na wystawach psów sędziowano je w odrębnych klasach. Wzorzec rasy obliguje do utrzymania wzrostu poniżej 40 cm. Często jest tak, że niewielki wzrost psa kojarzy się z innymi cechami - nieco jabłkowatą okrągłą czaszką, mocno zaznaczonym przełomem czołowym, wydatnymi łukami brwiowymi, nieco krótszą kufą, większymi, nieco wysuniętymi (ale nie wytrzeszczonymi) oczami. Innym wyróżnikiem amerykańskiego spaniela jest dość krótki korpus. Relacja długości do wzrostu nieznacznie przekracza kwadrat. Znaczącym wyróżnikiem spaniela amerykańskiego jest długi włos występujący na uszach, klatce piersiowej, brzuchu i nogach. Na głowie jest szata krótka, na tułowiu średniej długości. Ogólnie - szaty nie wolno zaniedbywać gdyż może to doprowadzić do filcowania. Wymaga starannego utrzymywania czystości, intensywnej pielęgnacji, czesania, szczotkowania. Omawiany pies zyskał ogromną popularność w Stanach Zjednoczonych. W Europie od początku lat 1970-ych odnotowuje się stałą tendencje wzrostu zainteresowania. W Szwajcarii na początku lat 1990-ych było zarejestrowanych 114 przedstawicieli rasy. W wykazie ras psów występujących Polsce (ZKwP) wymienione są następujące liczby. Ogółem cocker spanieli amerykańskich, zarejestrowanych w 2014r. było 88szt., w tym: 39 psów i 49 suk. Do hodowli wprowadzono: 18 psów i 14 suk. W trzech miotach urodziło się: 5 piesków i 6 suczek. Zwłaszcza występująca liczba suk (49 szt.) może wskazywać na zwiększenie obecności w naszym kraju przedstawicieli omawianej rasy. Znaczącą formą popularyzacji rasy jest obecność jej przedstawicieli na wystawach. Dotychczasowa aktywność w tym zakresie jest umiarkowana. W 2014r. na lipcowej, międzynarodowej wystawie w Warszawie zaprezentowano 1 psa i 3 suki. Na analogicznej wystawie w 2015r. pojawiło się 7 amerykańskich spanieli (2 psy: kl. szczeniąt i kl. mł.) oraz 5 suk (2 kl. szcz., 2 kl. mł., 1 kl. pośr.). W klasyfikacji FCI cocker spaniel amerykański występuje w grupie 8 - aportery, płochacze i psy dowodne. Pochodzenie umiejscawia go w grupie psów myśliwskich, co jak wspomniałem koliduje nieco z szatą omawianej rasy. Faktem jest jednak, że te psy są obdarzone instynktem łowieckim. Jednocześnie wyróżnia je znaczny temperament, ruchliwość, sprawność, inteligencja. Wymienione cechy wskazują na możliwe, dobre wykorzystanie zwierzęcia w konkursach kynologicznych typu sportowego, agility itp. Niezależnie od tego to wyjątkowo miły i ładny psiak, o pogodnym usposobieniu. Nie jest przysłowiową „psią gapą". Ten aktywny osobnik doskonale nadaje się do roli psa towarzysza uczestniczącego w spacerach, zabawach. Kiedy będzie trzeba zasygnalizuje pojawienie się nieproszonego gościa... Rasa niewątpliwie zasługuje na przybliżenie sylwetki tego mało znanego w Polsce psa i tym samym na popularyzację. Jan Borzymowski FCI-Standard N° 167 / 22. 01. 1999 / GB COCKER SPANIEL AMERYKAŃSKI POCHODZENIE : DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : UŻYTKOWOŚĆ: Płochacz, pies do towarzystwa. KLASYFIKACJA : Group 8 Aportery, płochacze, psy wodne . Sekcja 2 Aportery. Bez prób pracy. WRAŻENIE OGÓLNE : Amerykański cocker spaniel to jeden z najmniejszych psów myśliwskich. Jest krępy i zwarty, harmonijnie zbudowany, ma pięknie rzeźbioną, szlachetną głowę. W postawie linia górna lekko opada od wyraźnego kłębu do mocnych, dobrze umięśnionych i umiarkowanie kątowanych kończyn tylnych. Potrafi rozwinąć znaczną szybkość, którą łączy z dużą wytrzymałością. Przede wszystkim jest to jednak pies pogodny, zawsze w dobrym humorze, harmonijny w postawie i akcji, wykazujący dużą chęć do pracy. Bardziej pożądany jest pies o harmonijnej budowie niż taki, który wykazuje wielkie zalety, połączone z dużymi wadami. WAŻNE PROPORCJE : Długość tułowia od przedpiersia do guza siedzeniowego jest nieco większa od wysokości w kłębie. Tułów musi być dostatecznie długi, aby umożliwiał swobodny, wydajny ruch. Pies nie powinien nigdy sprawiać wrażenia długiego i krótkonogiego ZACHOWANIE / TEMPERAMENT : Opanowany, bez śladu lękliwości. GŁOWA : Proporcjonalna, w harmonii z całą sylwetką, wyraz inteligentny, bystry, łagodny i pełen uroku. MÓZGOCZASZKA : Czaszka : Zaokrąglona, ale nieprzesadnie, w żadnym razie nie płaska. Łuki nadoczodołowe wyraźne, wyraźne rzeźbienie pod oczami. Stop : Wyraźny.. TRZEWIOCZASZKA : Nos : Dostatecznie duży, by kufa wyglądała harmonijnie , o nozdrzach dobrze rozwiniętych, jak u wszystkich psów myśliwskich. Czarny u psów czarnych, czarnych podpalanych i biało czarnych; u psów innych umaszczeń może być brązowy, wątrobiany lub czarny, im ciemniejszy, tym lepiej. Barwa nosa odpowiada barwie powiek. Kufa : Szeroka i głęboka. Głowa jest harmonijna wówczas, gdy odległość od czubka nosa do stopu wynosi połowę wartości pomiaru od stopu przez najwyższy punkt czaszki do jej postawy. Wargi : Górna warga mięsista i na tyle długa, aby zakrywała żuchwę. Uzębienie : Szczęki równe, kanciaste. Zęby mocne i zdrowe, niezbyt małe, zgryz nożycowy. Policzki : Mało widoczne. Oczy: Gałka oczna okrągła, skierowana prosto do przodu; kształt lekko migdałowaty nadają oku powieki. Oko nie może być zapadnięte ani wypukłe. Tęczówka ciemno brązowa, im ciemniejsza, tym lepiej. Uszy : Płatowate, długie, cienkie, dobrze owłosione, osadzone nie wyżej niż na dolnej linii oka. Szyja : Na tyle długa, by pies mógł bez trudu sięgnąć nosem ziemi, umięśniona i sucha. Wyraźnie wysoko osadzona, z karkiem łukowato wysklepionym. Tułów: Linia górna : Lekko opadająca ku dobrze umięśnionemu zadowi. Grzbiet : Mocny, równomiernie opadający od kłębu do nasady ciętego ogona. Klatka piersiowa : Głęboka, najniższym punktem sięga łokcia, z przodu dostatecznie szeroka, zapewnia dość miejsca dla serca i płuc, ale nie tak szeroka , aby utrudniać równoległą akcję kończyn przednich. Żebra długie i dobrze wysklepione. Ogon: Cięty, osadzony i noszony na przedłużeniu linii grzbietu lub nieco wyżej, ale nie tak wysoko, jak u teriera, ani tak nisko, że wskazywałby na lękliwość psa. W akcji ogon ruchliwy. KOŃCZYNY PRZEDNIE : Równolegle ustawione, proste, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu, dobrze przylegające do tułowia. Łopatki : Ułożone skośnie, tworzą z ramionami kąt zbliżony do 90°, co zapewnia swobodny i długi wykrok. Suche, nie odstające, ustawione pod kątem od kłębu, co daje miejsce na dobrze wysklepione żebra. Łokieć : Oglądany z boku przy pionowo ustawionych kończynach znajduje się dokładnie poniżej kłębu. Śródręcze : Krótkie i mocne. Piąte palce mogą być usunięte. KOŃCZYNY TYLNE : Oglądane z tyłu są równoległe wobec siebie zarówno w postawie, jak i w ruchu, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Zad : Szeroki, krągły, dobrze umięśniony. Udo : Mocne, dobrze rozbudowane. Kolano : Umiarkowanie kątowane, mocne i stabilne. Staw skokowy : Mocny i niski; wilcze pazury mogą być usunięte. ŁAPY : Zwarte, duże, okrągłe, o mocnych, twardych opuszkach; nie są wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz. CHODY : Choć amerykański cocker spaniel jest najmniejszym przedstawicielem psów myśliwskich, porusza się równie sprawnie, jak większe z nich. Dla prawidłowego ruchu niezbędna jest pełna harmonia budowy i akcji przodu i tyłu. Kończyny tylne zapewniają mocny napęd, a odpowiednie ustawienie łopatek i kończyn przednich pozwala na długi wykrok. Ruch musi być skoordynowany, płynny, swobodny i przestrzenny. Niekontrolowanej ruchliwości nie należy brać za dobry ruch. SIERŚĆ : Na głowie krótka i delikatna, na tułowiu średniej długości, z odpowiednia ilością podszerstka. Uszy, klatka piersiowa, brzuch i nogi porośnięte długim włosem, ale nie aż tak długim, by zacierał linie ciała spaniela; nie może on utrudniać ruchu ani w żaden sposób upośledzać funkcji i zmieniać wyglądu nieprzesadnie owłosionego psa myśliwskiego. Niezwykle ważna jest struktura sierści: powinna być ona jedwabista, prosta lub lekko falista i łatwa do pielęgnacji. Sierść nazbyt obfita, lokowata lub o strukturze bawełny jest zdecydowanie wadliwa. Niepożądane strzyżenie grzbietu, a trymowanie, mające na celu podkreślenie naturalnych linii sylwetki, powinno być dyskretne, aby pies wyglądał możliwie naturalnie. MAŚĆ: · Czarna : Jednolicie czarna, lub czarna z podpalaniem. Czerń powinna być głęboka, wszelkie naloty brązowe lub wątrobiane są niepożądane. Niewielka ilość bieli na piersi lub spodniej stronie szyi dopuszczalna, biel w jakimkolwiek innym miejscu dyskwalifikuje. · Jednolita inna niż czarna: Od bardzo jasnej kremowej po najciemniejszą czerwoną, także czekoladowa i czekoladowa z podpalaniem. Barwa powinna być jednolita na całym ciele, dopuszczalne rozjaśnienie na piórach. Niewielka ilość bieli na piersi lub spodniej stronie szyi dopuszczalna, biel w jakimkolwiek innym miejscu dyskwalifikuje. · Łaciata : Dwa lub więcej jednolitych, równomiernie rozłożonych kolorów, z których jednym jest biel: czarny z białym, rudy z białym (przy czym rudy oznacza od bardzo jasno kremowego po bardzo ciemną czerwień, czekoladowy z białym i przesiany, lub połączenia każdego z tych umaszczeń z podpalaniem, które powinno być rozmieszczone tak samo, jak u psów czarnych lub czekoladowych. Psy przesiane w rozmaitych odmianach umaszczenia zaliczane są do łaciatych. Kolor podstawowy, obejmujący 90% lub więcej powierzchni ciała, dyskwalifikuje. Podpalanie : Jego intensywność waha się od bardzo jasno kremowego po bardzo ciemny czerwony; powinno obejmować nie więcej, jak 10% powierzchni ciała. Bardziej rozległe podpalanie dyskwalifikuje. U psów czarnych lub czekoladowych podpalanych podpalanie rozmieszczone jest następująco: 1) Wyraźna plamka nad każdym okiem. 2) Na bokach kufy i policzkach. 3) Na spodnich stronach uszu. 4) Na łapach i/lub nogach. 5) Na spodzie ogona. 6) Na klatce piersiowej, ale tam nie jest konieczne i nie ma znaczenia przy ocenie. Podpalanie słabo widoczne lub ograniczone do niewielkich śladów jest wadliwe, podobnie jak podpalanie rozciągające się poza kufę i połączone. Brak podpalania w którymkolwiek z wymienionych miejsc u psów czarnych lub czekoladowych podpalanych powinien powodować dyskwalifikację. WIELKOŚĆ : Idealny wzrost w kłębie dla dorosłego psa wynosi 38,1 cm (15 cali), a dla dorosłej suki 35,6 cm (14 cali), z tolerancją w dół lub w górę o 1,27 cm (pół cala). Dyskwalifikuje się psa, którego wzrost przekracza 39,4 cm (15,5 cala) i sukę, której wzrost przekracza 36,8 cm (14,5 cala). Wzrost psa dorosłego mniejszy niż 36,8 cm (14,5 cala), i dorosłej suki mniejszy niż 34,2 cm (13,5 cala) jest wadą. Wzrost mierzy się wzdłuż linii prostopadłej do ziemi, biegnącej od kłębu do podłoża, gdy pies stoi swobodnie, a kończyny tylne ustawione są równolegle do linii pomiaru. WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE : · Agresja lub wyraźna lękliwość. · Maść : Dopuszczalne są jedynie wcześniej wymienione umaszczenia; wszelkie inne kolory i ich kombinacje dyskwalifikują. · Maść czarna : Białe znaczenia poza klatką piersiową i spodnią stroną szyi. · Maść jednolita inna niż czarna: Białe znaczenia poza klatką piersiową i spodnią stroną szyi. · Maść łaciata : Łaty obejmujące 90% i więcej powierzchni ciała. · Podpalanie : (1) obejmujące więcej jak 10% powierzchni ciała. (2) Brak podpalania w jakimkolwiek miejscu u psów czarnych podpalanych lub czekoladowych podpalanych. Wielkość : Psy powyżej cm ( cala) Suki powyżej cm ( cala). Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie. zdjęcie źródło

cocker spaniel mieszany z kundlem